Ik ben een ‘goed-genoeg-moeder’

‘Mag het ook iets minder zijn?!’ Dat is de vraag die ik me de laatste tijd regelmatig gesteld heb. ‘Mag het ook iets minder zijn, aub?’ Mag ik als mama ook af en toe echt tijd nemen voor mezelf en de boel de boel laten? Wel, in deze blogpost deel ik je mijn antwoord op deze vraag.

Benieuwd? Lees dan zeker verder 👇

Niet goed genoeg

Goed. Voor deze blog moeten we even terug naar mijn kindertijd. Jep, das echt al heel lang geleden. Maar swat, focus.

Ik was een puber die niet lekker in haar vel zat. Die zich vaak te veel voelde en in een ruimte met veel mensen liefst van al in een hoekje kroop. (Bare with me, ik beloof je het komt goed). Als tiener wil je er natuurlijk graag bij horen en met weinig zelfvertrouwen zag ik geen andere optie dan mezelf te gaan aanpassen. Dus werd ik een geweldige kameleon. Ik kreeg meer ‘vriendinnen’ en ik voelde me voor het eerst ‘gezien’. Achteraf bekeken kostte dat kameleonkostuum natuurlijk bakken energie en stond ik verder dan ooit bij wie ik echt wilde zijn. Maar oké… I’ll continue…

Het moederschap

Met dit in mijn rugzak begon ik 15 jaar later aan het moederschap. Ook toen wilde ik ‘erbij’ horen en liefst van al niet teveel opvallen. Tja, ze zeggen soms: ‘Je krijgt het kind dat je nodig hebt.’ en met een kind met ADHD hoort ‘niet opvallen’ er niet bij. Ik werd bekeken. Ik kreeg commentaar. Er werd over mij gesproken. En dat vond ik verschrikkelijk! Die blikken als mijn kind ‘weer’ eens druk was of ‘weer’ eens dingen liet vallen en zomaar uit het niets luidkeels begon te roepen… Ik wist me geen houding te geven. Ik schaamde me en wilde liefst van al dat mijn kind ‘gewoon’ eens ‘normaal’ deed. Want ook dat commentaar kreeg ik te horen. 😖

De fuck-it periode

Pas toen ik jaren later aan de slag ging met mijn issues uit het verleden en mijn hulpverlener letterlijk tegen me zei: ‘Barbara, verpest hun kindertijd niet door je druk te maken over wat anderen denken.’ besefte ik waar ik mee bezig was. Mijn blauwe plekken projecteerde ik om mijn kinderen. Ik wilde hen kost wat kost in de maat laten lopen zodat anderen toch maar zagen wat een goede moeder ik wel niet was.

What a load of crap!

Dit moet NU stoppen.

Fuck it wat anderen denken.

Ik ben goed genoeg en mijn kinderen zijn geweldige mensjes die mij regelmatig de spiegel voorhouden! Dank jullie wel daarvoor!

Goed-genoeg-moeder

Die transformatie, die gepaard ging met veel tranen, aha-momenten en een enorme zoektocht naar mezelf… maken mij de mama die ik vandaag ben. Lief, bezorgd, een geweldige luisteraar en een tikkeltje crazy met momenten. But I love it.

Mijn missie is nu om al die andere mama’s die niet lekker in hun vel zitten en denken dat hun kinderen de enige zijn die lawaai maken of voortdurend op elkaar zitten te vitten, een hart onder de riem te steken. Lieve mama, jij ben goed genoeg. En dat is het mooiste geschenk dat je je kind kan geven. ❤

Liefs

Barbara, een goed-genoeg-moeder.